Na zorganizowanym przez miasto spotkaniu "ekoWarszawa", nasi radni Tomasz Michałowski i Marek Pękal sprzeciwiali się zwiększeniu ruchu samochodowego do Centrum. Złożyli też następujące pismo:
Uwagi do Programu Ochrony Środowiska dla m.st. Warszawy
Wobec pogarszającego się stanu skażenia powietrza w Warszawie, obserwowanego szczególnie przez tych mieszkańców, którzy korzystają z przestrzeni publicznej w charakterze pieszego, rowerzysty i użytkownika komunikacji miejskiej, wnosimy o przyjęcie w Programie Ochrony Środowiska następujących rozwiązań.
Po pierwsze:
Rzetelne zweryfikowanie zasadności projektów komunikacji samochodowej, które są obecnie na etapie planowania. Jeżeli jakiś projekt generuje skierowanie ruchu samochodowego w kierunku centrum miasta - przyczyni się do dalszego pogorszenia skażenia powietrza. Dlatego trzeba podjąć szeroko zakrojoną dyskusję społeczną nad zasadnością takich projektów i ich ewentualnym zastąpieniem rozwiązaniami alternatywnymi: np. przeniesieniem funduszy na inwestycje w komunikacją miejską, pociągową, oraz na ciągi i mosty rowerowo piesze, z możliwością przejazdu pojazdów uprzywilejowanych - karetki pogotowia i policji.
Przykładem inwestycji do weryfikacji jest Trasa i Most Krasińskiego. Mieszkańcy Warszawy, rejonów zagrożonych jej realizacją zarówno na Żoliborzu, Pradze Płn. jak i Śródmieściu protestują i zwracają uwagę na koszty społeczne, kulturowe i środowiskowe, jakie ona niesie. Blisko 5 tysięcy osób złożyło podpisy pod petycją do Prezydent Miasta o natychmiastowe zaprzestanie tej inwestycji. Taką uchwałę podjęli również jednogłośnie wszyscy radni Żoliborza. Jedną z ważniejszych przyczyn protestu jest planowane skierowanie do Centrum Miasta dodatkowych tysięcy samochodów z Pragi, Targówka, Białołęki, Marek, Ząbek i innych rejonów położonych w bezpośrednim sąsiedztwie planowanej Trasy oraz przyległych do nich rejonów poprzez ściśle zabudowaną przestrzeń miejską Żoliborza. Niepokojący jest również fakt, że w Studium Zagospodarowania Miasta widnieje projekt Trasy Krasińskiego, jako arterii tranzytowej łączącej prawobrzeżną Warszawę z Aleją Prymasa Tysiąclecia. Obecnie realizowany projekt łamie zasady przyjętej w 2009 roku przez władze Miasta Strategii Zrównoważonego Rozwoju Transportu Drogowego, która mówi wyraźnie – odsuwać ruch samochodowy od centrum na obwodnice i tereny niezamieszkałe (czy ulica Krasińskiego jest obwodnicą?), rozwijać zbiorowy transport publiczny, budować metro, trasy rowerowe, zmieniać zwyczaje, rozpraszać miejsca pracy, wprowadzać zieleń, chronić wartości kulturowe i historyczne. Jest też sprzeczne z praktyką wielu stolic Europy, w których od dziesięcioleci nie wybudowano mostów wprowadzających ruch samochodowy do dzielnic centralnych. Te i wiele innych argumentów nie są brane pod uwagę przez władze miasta i nieprzerwanie proces inwestycyjny jest prowadzony. Brakuje poważnej dyskusji na temat priorytetów i wartości związanych z rozwojem miasta. Także zdroworozsądkowe stanowisko wyrażone w przekonaniu, że mniej samochodów = mniej spalin = czystsze powietrze, nie jest poddawane pod dyskusję społeczną. W dniu dzisiejszym wyznaczono trzecią turę obrad „okrągłego stołu” w sprawie mostu. Niestety podczas dwóch poprzednich spotkań tematyka dyskusji była zawężana, nie uwzględniono w ogóle rozwiązań proponowanych przez mieszkańców i radnych: wariantu zero - bez mostu, wariantu mostu tramwajowo - rowerowo - pieszego, czy kładki rowerowo - pieszej. Dlatego zwracamy się z prośbą do osób i gremiów pracujących nad Programem Ochrony Środowiska o upowszechnianie naszego protestu i o podjęcie działań zmierzających do doprowadzenia do rzetelnej, ogólnowarszawskiej dyskusji na temat priorytetów rozwojowych oraz w tym kontekście, próbę odpowiedzi czy Trasa Mostu Krasińskiego, będzie realizować te wartości, czy raczej przeciwne, związane z radykalnym zwiększeniem skażenia powietrza w Warszawie.
Strona internetowa protestu www.niedlamostu.pl
Po drugie:
Rzetelny monitoring skażenia powietrza w Warszawie.
W stolicy Polski działa 5 automatycznych stacji pomiaru skażeń powietrza, prowadzone jest także modelowanie matematyczne skażenia powietrza. W porównaniu z innymi stolicami europejskimi taka liczba stacji wydaje się być niewystarczająca. W odczuciu społecznym są rejony stolicy, gdzie z powodu braku stacji jest zbyt mało danych, żeby modelowanie matematyczne oddawało faktyczny stan skażenia powietrza. Takim regionem są np. Żoliborz i Bielany. Położona w dzielnicy Bielany stacja przy ulicy Podleśnej mierzy ze skażeń jedynie ozon, Żoliborz nie ma żadnej stacji. W odczuciu mieszkańców Żoliborza skażenie spalinami zwiększyło się po remoncie Trasy AK. Żoliborz to najmniejsza dzielnica Warszawy, ma zaledwie 8,47 km2, spaliny z Wisłostrady, trasy AK, oraz dużych ruchliwych ulic docierają do wszystkich zakątków dzielnicy, a w niektórych, ze względu na ukształtowanie terenu zalegają dłużej. Postulujemy zainstalowanie stacji pomiaru powietrza na Żoliborzu. Uważamy, że każda dzielnica Warszawy powinna mieć przynajmniej jedną stację monitoringu powietrza.
Po trzecie:
Rzetelne i szybkie informowanie poprzez Internet o wynikach monitoringu skażenia powietrza. Przystępna strona internetowa z wynikami ze wszystkich stacji, raportami godzinowymi, dziennymi, tygodniowymi i rocznymi dla każdego mierzonego parametru w danej stacji. Taką stroną internetową może się pochwalić np. miasto Łódź.
Po czwarte:
Zaostrzenie norm dopuszczalnego skażenia powietrza stolicy, analogicznie do innych krajów europejskich.
Po piąte:
Wprowadzanie rozwiązań awaryjnych, takich jak ograniczanie ruchu samochodowego, bezpłatna komunikacja miejska, zmywanie ulic w dniach, kiedy skażenie powietrza przekracza normy.
Po szóste:
Znaczne obniżenie ceny biletów komunikacji miejskiej. Korzystanie z publicznego transportu powinno być dużo tańsze niż korzystanie z prywatnego auta.
Po siódme:
Komunikacja miejska priorytetem inwestycyjnym: inwestycja w Szybką Kolej Miejską, która powinna spełniać funkcję trzeciej linii metra, rozbudowa metra w kierunku Białołęki, budowa parkingów przy stacjach metra i Szybkiej Kolei Miejskiej, dobre skomunikowanie stacji z osiedlami mieszkaniowymi.
Po ósme:
Nasadzenia drzew i krzewów jako zieleni izolacyjnej. Tworzenie wałów ziemnych i szpalerów roślinnych wzdłuż istniejących arterii. Pilotażowe wykorzystanie nowych odmian roślin do ochrony przed skażeniem i hałasem.( np. oxytree )
Po dziewiąte:
Preferencje w przestrzeni publicznej dla pieszych i rowerzystów. Zamknięcie w tunelu odcinków jezdni szczególnie uciążliwych dla mieszkańców.
Po dziesiąte:
Budowa ścieżek rowerowych, a także kładek rowerowo- pieszych przez Wisłę.
Po jedenaste:
Przeprowadzenie analizy korytarzy nawietrzających, które umożliwiają wymianę powietrza w stolicy, zachowanie istniejących korytarzy, dopuszczanie do realizacji wyłącznie tych inwestycji, które nie niszczą procesu wymiany powietrza w mieście.
Społeczny Komitet Protestu„ Nie dla Mostu i Trasy Krasińskiego”, Moje Miasto Żoliborz
Warszawa 27 stycznia 2016